کش (1997)، همسانی درونی زیرمقیاس ارزیابی وضع ظاهری، را برابر با 88/ 0 و در مورد زیر مقیاس گرایش به تناسب، همسانی درونی برابر با 89/ 0 به دست آورده است (به نقل از کینگ، متسین، مارکوس، بوک و تریپولون، 2000). در مطالعهای دیگر که توسط کش انجام شده است، همسانی درونی زیر مقیاس ارزیابی وضع ظاهری 88/ 0 و همسانی درونی زیر مقیاس رضایتمندی از نواحی بدن، 77/ 0 بود. همچنین زیرمقیاس ارزیابی وضع ظاهری، دارای اعتبار 86/ 0 بوده است. در مطالعۀ دیگری که توسط بکر، کرون و ورماسن (2002) صورت گرفته است، زیر مقیاس گرایش ظاهری، دارای همسانی درونی 85/ 0 بود. مطالعۀ دیگری که انجام شده نشان می‌دهد که زیر مقیاس ارزیابی وضع ظاهری دارای همسانی درونی 89/ 0، زیر مقیاس ارزیابی تناسب، دارای همسانی درونی80/ 0، و زیر مقیاس گرایش به تناسب دارای همسانی درونی91/ 0 بود. و زیر مقیاس دلمشغولی به اضافه وزن یا وزن ذهنی دارای همسانی درونی 72/ 0 و زیرمقیاس رضامندی از نواحی بدنی دارای همسانی درونی 84/ 0 بود.
