مقیاس خود ناتوان سازی (SHS)

مقیاس خود ناتوان سازی (SHS) : مقیاس خودناتوان­سازی در سال 1982 توسط جونز و رودوالت ساخته شد. مقیاس اصلی خودناتوان­سازی شامل 25 ماده است که گرایش افراد به استفاده از راهبردهایی مانند عدم تلاش، تمارض، اهمال­کاری، آشفتگی هیجانی و نگرانی در مورد پیشرفت را ارزیابی می­کند. حیدری، خداپناهی و دهقانی (1388) در بررسی ویژگی­های روانسنجی این پرسشنامه سه عامل را برای آن تعیین نمودند که عبارت بود از خلق منفی، تلاش و عذرتراشی. همچنین از 25 سوال اصلی نیز در نهایت دو سوال حذف و 23 سوال مورد تایید قرار گرفت.

ویژگی­ های روان­سنجی پرسشنامه خود ناتوان سازی (SHS)

در پژوهش رودوالت و جونز (1982) همبستگی مقیاس خودناتوان­سازی را با سازه­های مرتبط با آن یعنی عدم تلاش، تمارض، اهمال­کاری، آشفتگی هیجانی و نگرانی در مورد پیشرفت را در یک نمونه 245 نفری از 27/ 0 تا 60/ 0 و همسانی درونی آن را از 38/ 0 تا 70/ 0 گزارش کردند. در پژوهش حیدری و همکاران (1388) تحلیل عاملی اکتشافی داده­ها نشان داد که 23 ماده از مقیاس اصلی بر روی سه عامل خلق منفی، تلاش و عذرتراشی بار می­شوند. بر اساس نظریه، جمع نمره خلق منفی با نمره معکوس تلاش نشان دهنده خودناتوان­سازی رفتاری و جمع نمره خلق منفی با عذرتراشی نشان دهنده خودناتوان­سازی ادعایی است. آلفای کرونباخ عوامل از 60/ 0 تا 72/ 0 و برای کل مقیاس 77/ 0 می­باشد. ضریب پایایی برابر 84/ 0 است که نشان دهنده پایایی مقیاس خودناتوان­سازی است. همچنین ضریب همبستگی نمره خودناتوان­سازی با نمره عزت نفس 54/ 0- می­باشد که نشان دهنده روایی توافقی مقیاس مذکور می­باشد.